Polskie symbole narodowe doskonale znane są każdemu obywatelowi. Ich dokładny wizerunek określają przepisy prawa. Zgodnie z nimi symbolom należy się szacunek, a ich znieważenie lub zniszczenie podlega karze w postaci grzywny lub pozbawienia wolności, bliżej określonej przez kodeks karny. Przyjrzyjmy się zatem uważnie symbolom naszego państwa.
Narodowe barwy: biel i czerwień
Barwy narodowe występują przede wszystkim na państwowej fladze. Tworzą ją dwa poziome pasy. Górny jest w kolorze białym, a dolny – czerwonym. W niektórych sytuacjach wspomniane barwy pojawiają się w układzie pionowym. Może to być dekoracja instytucji publicznej podczas świąt państwowych lub tło dla konferencji prasowej oficjalnego przedstawiciela państwa. W takich przypadkach kolor biały powinien znaleźć się po stronie lewej, a czerwony – po prawej. Obecna na polskiej fladze czerwień symbolizuje waleczność oraz bohaterstwo, biel oznacza natomiast czystość oraz szlachetność. Kolory te pochodzą bezpośrednio od polskiego godła.
Aspol Flagi i kotyliony – https://okolicznosciowe.com.pl/
Godło: biały orzeł w złotej koronie
Polskie godło to biały orzeł w złotej koronie, z rozpostartymi skrzydłami oraz głową zwróconą w prawą stronę. Jego dziób i szpony mają ten sam kolor co korona. Tłem godła jest czerwień o takim samym odcieniu jak ta na fladze. Orzeł pochodzi jeszcze z herbu pierwszej polskiej dynastii, Piastów. Z powstaniem godła wiąże się również legenda. Głosi ona, że Lech, wywodzący się z plemienia Polan, w trakcie swojej wędrówki zauważył orle gniazdo. Obecny w nim ptak wzbił się w górę i rozłożył swe skrzydła na tle zachodzącego słońca, które nadało niebu czerwony odcień. To wydarzenie skłoniło Lecha do założenia w tym miejscu osady, którą dziś znamy jako Gniezno.
Hymn państwowy: Mazurek Dąbrowskiego
Hymnem Polski jest Mazurek Dąbrowskiego, czyli Pieśń Legionów Polskich we Włoszech, które stworzył generał Jan Henryk Dąbrowski. Jego słowa napisał Józef Wybicki, nie ustalono natomiast autora muzyki. Utwór powstał w roku 1797 we włoskiej miejscowości Reggio nell’Emilia. Już w tym samym roku śpiewały go oddziały polskich wojsk, przebywające na Półwyspie Apenińskim.